Natuureducatie in de praktijk

Bron: #Dwars door de buurt – editie 210

Bij Ecokids vragen ze vrijwilligers die kunnen ondersteunen bij lessen onder schooltijd en verzorgen ze ook naschoolse opvang op een aantal basisscholen. Het is een samenwerkingsverband van zzp-ers. ‘Natuurmensen’, noemen ze zichzelf. Hun doel is om met kinderen de natuur in te gaan.

Op de website staat: ontdek de natuur in je omgeving, ontdek de beestjes die daar leven, de vogels en de bomen, we gaan natuurparfum maken, vuur maken, moestuinieren, zelf koken, zelf ontdekken: het is leerzaam en stoer.

Paddenstoelen zoeken
Dat lijkt me wel wat. Ik stuur een mail en een paar dagen later fiets ik naar de Wereldwijsschool in Zuidoost om Marty te assisteren. Marty is enthousiast en gedreven. Met twaalf leerlingen van vijf tot tien jaar, gaan we de natuur in om diertjes te zoeken. Leergierig vinden ze pissebedden, duizendpoten, spinnen, vlinders, slakjes en wormen. Een week later gaan we herfstbladeren, takjes, schors en grassen zoeken, waar de kinderen met veel plezier en inzet, terug in de klas, elk hun eigen collage van maken. De week erna gaan ze paddenstoelen zoeken. Als de aandacht verslapt, bedenkt Marty een tikspel en rennen de kinderen achter haar aan. Een mevrouw met een aantal loslopende hondjes komt ons tegemoet. Eén van de meisjes wordt heel erg bang en ze verschuilt zich achter mij en slaat haar armen om mijn bovenbeen. Dan realiseer ik me, dat ik niet gescreend ben door de organisatie, met niemand heb gesproken… Ze hebben me niets gevraagd en ik voel me ongemakkelijk. Natuurlijk is het mooi dat een kind je steun zoekt, maar de organisatie weet niet bij wie het dat doet.
Enkele dagen later, word ik gebeld door Sylvia, die de coördinatie doet van Ecokids, met het verzoek om te assisteren op de Barbaraschool op het Eikenplein, omdat er iemand ziek is geworden. Ik zeg dat ik het vreemd vind, dat niemand me heeft nagetrokken en met kleine kinderen de bosjes inga. Kan dat nog in deze tijd? Ze zegt toe, dat we binnenkort eens kennis moeten maken.

Bodemdiertjes
Voor de school tref ik, die woensdagmiddag, Leonie, de zzp-er die de leiding heeft. We zijn tien minuten bezig om de sleutel van het lokaal te krijgen. Daar zet ik de stoeltjes in een kring. Er wordt gekeken wie er aanwezig is en verteld wat we gaan doen. Met zeven 1e en 2e groepers van de school lopen we naar het Oosterpark. Leonie komt uit de Bollenstreek en kent het park niet. Ze heeft geen ervaring met werken met kleuters. Tussen de struiken zoeken ze gedreven naar bodemdiertjes. De kleuters krijgen een doorzichtig plastic doosje met een vergrootglas erop, waar ze de gevonden beestjes in kunnen doen. Er breken een aantal loupes af, omdat ze er niet mee om kunnen gaan. Ze graven in de aarde die plat getreden is door mannen die elkaar daar in donkere uren ontmoeten. Her en der ligt gebroken glas en ik besluit de groep naar een andere plek te leiden. Daar gaat een meneer, even verderop, in de bosjes staan urineren en zie ik tot mijn grote schrik menselijke uitwerpselen en bevuild w.c.papier. Een aantal kleuters is bezig een hut te bouwen van bouwafval dat ze hebben gevonden.We lopen langs het slavernijmonument op zoek naar een kindvriendelijker plek. Ook daar liggen blikjes, lege sigarettendoosjes en een lege fles. Ik vind een stammetje vol paddenstoelen en als ik die omdraai, blijkt er nauwelijks leven onder te zitten. Een slakje, een wormpje en een enkele pissebed. Veel bodemdiertjes vinden we niet. Het Oosterpark lijkt op sterven na dood. #

Dick Feenstra

NB:
Ecokids laat weten dat ze een VOG voor Dick gaan aanvragen, dat dit niet vooraf is gebeurd omdat ze hem per direct nodig hadden en dat begeleiders altijd met z’n tweeën zijn, dus nooit alleen met de kinderen.