Bron: #Dwars door de buurt – editie 207
Hoe toegankelijk is ons deel van de stad? Dit keer neemt Onbeperkt Oost ons mee naar het Tropenmuseum. Het valt mee. Aardige medewerkers, maar iemand in een rolstoel redt zich er niet altijd makkelijk.
De lente kondigt zich al een beetje aan als ik afspreek met Hajar en Els om het Tropenmuseum onder de loep te nemen. Het is eind maart en het Tropenmuseum heeft twee (tijdelijke) tentoonstellingen: Cool in Japan en Verlangen naar Mekka. We melden ons bij de kassa van het museum. Els vervoert zich meestal op een scootmobiel, maar daar mag in het museum niet in gereden worden. Dus moet ze een transfer maken naar een rolstoel.
Moderne lift
De medewerkers van het museum zijn allervriendelijkst. Ze helpen Els heel rustig in de andere stoel. Daarna moeten we de lift nemen van -1 waar de ingang is naar de begane grond. De lift is erg modern maar de architect heeft meer aandacht heeft gehad voor hoe de lift eruit ziet dan of deze functioneel is. Het komt erop neer dat Els en ik capriolen moeten uithalen om samen in de lift te komen. Hajar, die Els duwt, moet echt een paar keer steken om goed in de lift te komen. Uiteindelijk lukt het en gaan we naar boven.
Lage rolstoel
We beginnen met de voorstelling ‘Cool in Japan’. Eerst komt er een tijdlijn van animatie uit Japan. Japan staat al eeuwen bekend om zijn tekenkunst en sinds de tijd van de televisie is daar de tekenkunst van anime en manga bijgekomen. Zelfs Alfred J. Kwak van Herman van Veen is door Japanse tekenaars gemaakt en hoort bij de vorm anime.
Er is een computerspel over anime-figuren. Hajar en Els spelen het spel samen. Je moet op een stip staan voor het scherm en aangeven welk anime-figuur het beste past bij vragen die de computer stelt. Els heeft Hajar’s hulp nodig, want de stoel is te laag. Daarna zie je welke keuzes andere bezoekers maakten. We gaan verder en komen bij speelautomaten die je in de jaren ‘80 en ‘90 tegenkwam in arcade-speelhallen. Ook typisch Japans.
Snelle deur
Wanneer we verder lopen komen we bij de tweede tentoonstelling ‘Verlangen naar Mekka’. Hier vertellen veel mensen op tv-schermen over de reis die ze gemaakt hebben naar Mekka, de hadj. Deze schermen staan ook te hoog voor iemand in een rolstoel. Verder zijn er van drie kanten filmbeelden van mensen die rond de Ka’aba lopen, het heiligdom in Mekka en het doel van de hadj. Er zijn ook nog prachtige oude tapijten. Uiteindelijk willen we nog een drankje in het café van het museum. Om daar te komen moeten we door een speciale deur. Bij de kassa hebben we een kaartje gekregen om door deze deur te gaan. Hajar scant de kaart. De deur gaat eventjes open, maar we hebben niet door dat je meteen de deur open moet trekken. Daardoor kun je de kaart niet nog een keer gebruiken, omdat ervan uitgegaan wordt dat je dan al door de deur gegaan bent. Uiteindelijk moeten we toch de hulp van een medewerker krijgen.
Staaf in toilet
Ik moest nog ongelofelijk naar de toilet maar dat wilde ik toch liever thuis doen. Dit komt ook omdat ik het invalidentoilet in Café De Tropen al ken. Het is moeilijk om in dit toilet te draaien en vooral de deur achter je dicht te doen als je in het toilet bent. Er zou aan de binnenkant van de deur een staaf geplaatst kunnen worden, zodat wanneer je binnen bent je de deur dicht kan trekken. Je komt namelijk niet bij de deurklink als je in een rolstoel zit. We deden nog één drankje en gingen daarna onze eigen weg. Het was nog een mooie zaterdag in maart. #
Marnix Brockmeier
Geef een reactie