Bron: oost-online.nl
Het plein tussen de Joubertstraat en President Brandstraat in de Transvaalbuurt krijgt een straatnaambordje met de naam Albert Wittenbergplantsoen. Het plein is vernoemd naar de verzetsstrijder Albert Wittenberg die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de President Brandstraat woonde. Hij bood onderdak aan een Joods meisje.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog woonde het gezin Wittenberg aan de President Brandstraat 32 II. Het gezin bestond uit Albert en Janna Wittenberg en hun twee kinderen. Albert Wittenberg was een Surinaamse Amsterdammer die in het verzet zat.
Vanaf eind februari 1943 namen Albert en Janna een Joods meisje uit de straat van toen zes weken oud in hun gezin op. Haar ouders werden gedeporteerd en in Auschwitz vermoord. Albert Wittenberg werd in 1944 opgepakt. Na gevangenschap in verschillende concentratiekampen is hij samen met ruim duizend andere gevangenen in Duitsland levend verbrand.
Het Joodse meisje dat in het gezin Wittenberg was ondergebracht bleef tot vlak na de oorlog bij Janna en haar kinderen. Het meisje van toen, Betty Mock, is de initiatiefneemster geweest van de vernoeming van het plein tussen de Joubertstraat en President Brandstaat. Zo wil zij een blijvende herinnering maken voor wat Albert Wittenberg gedaan heeft.
De omwonenden van het plein zijn geïnformeerd. Voor hun postadres heeft de naamgeving geen gevolgen. De Joubertstraat en President Brandstraat blijven hun namen en huisnummers behouden.
Als een plein, straat of steeg geen naam heeft, kan er bij de gemeente een verzoek tot naamgeving worden ingediend. Dat is hier ook gebeurd.
Mijn naam is Ruurd Kooiman en woonde in de Reitzstraat 19/3 hoog ben van 1935 wij kwamen daar wonen
in 1943, Heb in de straten Joodse uit hun huizen werden gehaald dat gebeurde meestal in de nacht. Ik han me nog voor de geest halen dat er in de President brand straat een donkere jongen woonde.
Ik schrik daarnet erg van wat ik lees over Albert Wittenberg. In 1943 kwam ik in de President Brandstraat 15 wonen omdat ons gezin moesten evacueren uit Diemen. Ik was toen 4 jaar maar omdat de familie Wittenberg met mijn ouders samenwerkte in de speeltuin en zij klant waren in onze kruidenierswinkel kan ik Albert nog (vaag) voor mij halen. Het was een heel sympathieke lieve man.
Mijn vader en moeder ritselden tijdens de oorlog levensmiddelenbonnen voor de joodse onderduikers in de Transvaalbuurt (ook daar hoorden wij als kinderen niets over). Na de oorlog hebben zij ons wel verteld over het ondergrondse werk.
Geen van tweeën hebben zij mij iets verteld over het moedige gedrag van Albert en ik kan mij (achteraf) voorstellen dat zij mij niet wilden confronteren met die afschuwelijke afloop voor Albert.
Ik heb heel veel respect voor mensen als Albert.
Frans van den Berg Bij mij draait er nu een film door me heen 😊 super mooie tijd ook ik ging naar de film van een kwartje.
Wij hadden een buurman(Meneer harding hele fijne buren touwens) die zei welees tegen me ouders ,zei uw zoon moet naar de kerk om deze tijd en niet naar film
Jeanne Damen van Bragt Wij woonden in de President Brandstraat en mijn ouders deden altijd vrijwilligerswerk in de speeltuin. Zat met mijn broers ook in de drumband. Mijn moeder verkocht de kaartjes voor de film en mijn oudste broer Jan draaide altijd de film. Fijne tijd, helaas is mijn broer veel te jong overleden.
Sara de Vries Mooi initiatief van Holocaustoverlevende mevrouw Betty Mock om dit plein te laten vernoemen naar de verzetsstrijder Albert Wittenberg. Moge hij rusten in vrede.
Herman Slager Dit ontroert me echt. De film, het spelen, etc. Ik zat op de kleuterschool in de de Chr. de Wetstraat en woonde in de Schollenbrugstraat, dus moest ik altijd de drukke Wibautstraat over met zijn beroemde lijn 5 van het eindpunt Amstelstation. En dan duimdrop halen bij de Kindervriend. Deze foto is van een ongekende schoonheid voor mijn herinnering.
Marga Van de Glind-Zijp Vroeger veel gespeeld ik woonde tot mijn 16de in de Christiaan de Wetstraat. Op zondag werden daar films gedraaid maar daar mocht ik nooit naar toe want wij waren gereformeerd. Was dan jaloers op mijn vriendinnetjes die wel mochten.
Ger Groesz DEUR DICHT riepen alle kinderen als er iemand te laat kwam en het daglicht over het filmdoek viel