Bron: #Dwars door de buurt – editie 239
Waarom zou een docent in het hoger onderwijs wasmachines, ovens en koelkasten kosteloos gaan repareren? Marc Barends wijst niet alleen op de grote verspilling en de onkosten van ondeugdelijk spul, maar vooral ook op het belang van goed ontwerpen.
Marc Barends ging twintig jaar geleden met zijn zoon naar de afvalcentrale in West. ‘We zagen bij grote vrachtwagens enorme hoeveelheden vuilnis(zakken) storten in die grote trog. En stonden er bij stil hoe zoveel spullen van de andere kant van de wereld hierheen versleept worden en dan al gauw weer de vuilstort in gaan. Er zijn zoveel technische apparaten van matige kwaliteit. De overheid moet veel meer doen om de consument macht te geven en te beschermen tegen ondeugdelijke producten.’
7 x een droger
Barends komt in actie in 2018. Hij heeft drie redenen. ‘Ten eerste wil ik die grootschalige vernietiging van grondstoffen stoppen. Als techneut weet ik dat veel spullen eenvoudig te repareren zijn. Gemiddeld ben ik aan onkosten per reparatie 5 euro kwijt en daar zitten vaak hele eenvoudige dingen bij zoals tape, elastiek, lijm. Soms ook wel 60 euro hoor, maar vaak vrijwel niets. Ik heb in 15 jaar zeven keer een en dezelfde droger gerepareerd. Het alternatief is zeven keer een nieuwe droger kopen. Reken maar uit wat dat scheelt in vervuiling, maar ook in je portemonnee.’
Hij is zich er scherp bewust van dat er grote verschillen zijn te vinden in de portemonnees van de inwoners van Oost. ‘Ik wil juist mensen helpen die een dure reparateur niet kunnen betalen. Daarom werk ik alleen voor mensen die naar de Voedselbank gaan. Mensen in nood helpen is zo zijn tweede reden. De derde is dat ik technische uitdagingen leuk vind.’
Over de vloer
Hij leert veel van de reparaties: ‘Ik ben docent productontwerper voor de Hogeschool van Amsterdam. Door deze reparaties krijg je een haarscherp beeld op ontwerpfouten. Je ontwikkelt een röntgenblik voor elementen die maken dat een product gauw stuk gaat.’ Zijn studenten wil hij stimuleren ook hun eigen spullen te gaan repareren, ze kennen hun apparaten vaak goed genoeg.
Bewoners kunnen met hun kleinere spullen zoals een theekoker of stofzuiger naar een Repair Cafe of het Afvalpaleis in de Dapperstraat. ‘Maar ik ga naar de mensen toe, kom over de vloer. Ik zie hoe mensen leven, hoe ze met hun kinderen omgaan. Een van mijn klanten is een alleenstaande vrouw die met vijf kinderen de Middellandse Zee heeft weten over te steken onder vreselijke omstandigheden. Ze heeft haar eigen bedrijf, geen uitkering en houdt met het gezin het hoofd boven water ook dank zij de Voedselbank. Voor zo iemand heb ik diep respect.’ #
Anneke Hesp
Geef een reactie