Beter (te) laat dan nooit

Bron: #Dwars door de buurt – editie 223

Jazeker! Natuurlijk zijn er dingen die je als individu kunt doen voor het klimaat. Ik noem hieronder wat concrete voorbeelden, maar eerst even een hart onder de riem voor iedereen die wanhopig wordt van alle doemscenario’s als het over onze planeet gaat. Om met Kamagurka te spreken: ‘Beter te laat dan nooit!’

Het lijkt er namelijk op dat de urgentie van het probleem is doorgedrongen bij politieke leiders en zelfs bij een aantal CEO’s van de grote industrie. Ze zien in dat de kosten van de branden en de overstromingen van afgelopen zomer zo immens hoog zijn, dat het pure economische noodzaak is om ergere klimaatontwrichting te voorkomen. Zorg om het klimaat als businesscase. Ze kunnen de rampen niet langer afdoen als slap links klimaatgedram, want het verdienmodel is in het gedrang. Er is dus hoop. Hoop op wijze inzichten, doortastende besluiten en rechte ruggen op de klimaattop van Glasgow komend najaar.

Broodbak
Ik vergelijk het maar met verkiezingen. Mijn ene stem legt geen enkel gewicht in de schaal, maar toch vind ik het superbelangrijk om te stemmen. We gaan met z’n allen naar de stembus en daarmee creëren we gezamenlijk een betekenisvolle democratie. Zo ook (maar misschien nog futieler) kan ik mij daadwerkelijk inzetten voor het klimaat. En dan niet eens in de zoveel tijd (zoals met verkiezingen), maar veel vaker.
In sommige gevallen zelfs dagelijks, bijvoorbeeld als ik boodschappen doe. Dan kan ik kiezen wat ik koop. Wel of geen vlees, lokale seizoensgroente of kiwi’s uit Nieuw Zeeland, allesreiniger met microplastics of groene zeep. Met dat soort keuzes maak ik een verschil. Ik kan ook besluiten om met de trein naar Parijs te gaan en niet met het vliegtuig. Of nooit meer vliegen. Ik kan overstappen op een energieleverancier die geen elektriciteit van kern- of kolencentrales inkoopt. Een bank of een verzekeraar die niet investeert in fossiele energie. Een elektrische auto of gewoon geen eigen auto meer en meedoen met een deelautosysteem. Je huis isoleren, dubbelglas, van het aardgas af, zonnepanelen. Afval scheiden. Oud brood in de broodbak gooien (er staat er een op de Transvaalkade hoek Laing’s Neckstraat). Met de fiets naar je werk. Zo min mogelijk nieuwe dingen kopen – van die spulletjes en prulletjes waarmee het Suezkanaal verstopt raakt.
Ik las laatst dat de sponsor van FC Emmen, handelaar in zeg maar volwassen speelgoed, afgelopen jaar maar liefst 120 zeecontainers ramvol spannend spul uit Azië heeft ingevoerd. Kijk, dat vind ik dan weer grappig. Het lijkt me een enorme berg rubber en plastic, maar ik hoop dat zijn clientèle er eindeloos veel plezier aan mag beleven. Je krijgt ook energie van dat soort activiteiten, nietwaar?
En de beste tip als je gegarandeerd je CO2 uitstoot wil compenseren, bijvoorbeeld als je toch gaat vliegen: je kunt CO2 rechten kopen en die rechten worden dan vernietigd. Slim. Zie carbonkiller.org

Soberheid
We kunnen individueel ons best doen, maar we moeten vooral hopen dat de mensen met macht hun invloed aanwenden om het tij te keren. Verder kunnen we ons maar beter mentaal voorbereiden op een drastische verandering van onze levenswijze. Het zal anders worden. Minder luxueus, minder keuze, minder vrijheid. Geen excessieve overdaad meer (wat we nu normaal vinden), maar soberheid (wat we nu armoede zouden noemen, zie de levensstandaard van Cuba). De coronapandemie, met zijn lockdowns, avondklokken en ander ongerief, heeft laten zien dat ‘noodzakelijke maatregelen’ niet direct het einde van de wereld betekenen. Leuk is anders, maar de tijd van potverteren is voorbij. Wat zei Kamagurka? ‘Beter te laat dan nooit.’ Grappig natuurlijk, maar het is nog net niet te laat. Succes allemaal! #

Peter Hoogendijk

Wil je ook een broodbak in de buurt? peter@pbhoogendijk.nl