Amsterdam stickervrij

Bron: #Dwars door de buurt – editie 245

Ergeren jullie je ook zo aan al die stickers die overal opgeplakt worden? Max Braakman doet er wat aan, hij noemt zich deplacateur. ‘Het is gewoon een hele leuke hobby, het maakt me een stuk gelukkiger.’

We fietsen achter het Amstelstation en nu ik er op let zie ik ze overal: stickers op verkeersborden, lantaarnpalen en containers. We stoppen bij een paal met twee verkeersborden. ‘We gaan de paal knippen en scheren,’ zegt Max. Hij pakt zijn gereedschap en begint de stickers te verwijderen. Een hele klus want het zijn er wel vijftien. Stickers heb je in allerlei soorten. Papieren stickers en rekstickers. Die laatste zijn moeilijk te verwijderen want ze vallen uit elkaar als je eraan trekt. ‘Maar de schraapstickers zijn het ergste’, leert Max me. ‘Dat zijn zegelstickers, die krijg je er heel moeilijk af. Maar mij lukt het altijd,’ lacht hij. ‘Kattenberichten laat ik vier weken hangen. Ik heb ooit een kattenbericht gevonden dat tien jaar op een paal heeft gezeten in huishoudfolie.’

Prikkelarm
Hoe wordt iemand deplacateur? Max is begonnen als container-adoptant, hij begon met vier, nu heeft hij er al 44. Hij heeft een sleutel zodat hij de container kan openen om verstoppingen (bijvoorbeeld grote stukken karton) te verhelpen. Hij houdt ook de omgeving van afvalcontainers schoon. Maar het smaakte naar meer. Max heeft een missie: ‘Ik vind een rustige openbare ruimte belangrijk, ik ben tegen verrommeling en voor een prikkelarme stad. Ik merk dat mensen mijn werk erg waarderen, ik krijg altijd leuke reacties. Eén keer een negatieve omdat ik de sticker van zijn favoriete voetbalclub eraf had gehaald. Maar over het algemeen zijn mensen belangstellend en vragen ze waarom ik dat doe.’

Glasschrapermesje
Max heeft een tas vol gereedschap, waterspuit, zaklamp, kniptang om tiewraps te verwijderen, maar het glasschrapersmesje is zijn favoriet. ‘Deze is zijdelings gestabiliseerd, ik kan ermee heen en weer schrapen zonder dat het mesje verschuift. Ik maak eerst het mesje bot, hoe stomper hoe beter het schrapen gaat. De papieren stickers spuit ik nat met water, dan worden ze week en kan ik ze beter afschrapen. Eventueel met een groen sponsje.’

Ik waag ook een poging. Voorzichtig begin ik aan een hoekje. ‘Nooit diametraal (naar je vingers toe) werken, want dan kan je je snijden,’ waarschuwt Max me. ‘Met je andere hand fixeer je het glasschrapersmesje en met de ronding van de paal meegaan.’ Inderdaad, zo gaat het veel beter. Deze zit erg vast, je hebt nog best veel kracht nodig om hem los te trekken. Het resultaat is mooi. Max: ‘Als ik klaar ben kom ik kort daarna terug om te checken of er wat bijgeplakt is, dat haal ik meteen weg. Ik verbeeld me dat mensen het dan niet meer gaan doen. Want daarna blijft het schoon.’

Outdoor computergame
Mooie en gave stickers bewaart Max, hij heeft inmiddels een hele collectie. ‘Ik plak ze op een A4-tje en maak er een foto van. Ik heb er al 7000 gefotografeerd.’ (Kijk op Instagram: #Maximiliaan Braakman).

Op naar de volgende paal met stickers want we zijn nog lang niet klaar. ‘Het is erg leuk om te doen, het heeft zelfs een meditatief aspect,’ vertrouwt Max me toe. ‘Eigenlijk een soort computergame maar dan outdoor. Als je een sticker eraf haalt, heb je weer gescoord.’ #

Ans van Stijgeren