Samen buurtberoemd

Bron: #Dwars door de buurt – editie 238

De meeste mensen van wie een portret op het Muiderpoortstation hangt, op spoor 3 en 4, kent ze wel. Dat komt omdat Kila  – ze is 8 jaar – vaak met haar vader mee naar zijn werk gaat. Dat heeft zijn voor- maar ook zijn nadelen, vindt ze zelf: ‘Hij blijft altijd zolang kletsen met iedereen.’

Kila’s vader is Erik van de Langkruis. Hij is 45 jaar en werkt bij Civic, een welzijnsorganisatie die actief is in Amsterdam Noord, Zuidoost en in Oost vooral in Zeeburg. De organisatie streeft ernaar dat wijkbewoners goed in hun vel zitten en actief meedoen aan het leven in hun wijk. Erik is daar teamleider. ‘Ja,’ beaamt hij, ‘als ik door de buurt fiets, word ik regelmatig aangehouden door iemand die iets met me wil bespreken en dan is Kila dikwijls in de buurt – als ik haar van school ophaal, bijvoorbeeld. De wijk is mijn werk. Mensen die iets hebben meegemaakt of een ruimte willen huren of een mogelijkheid zien om iets te organiseren, die tikken je op je schouder. Zo hoort het ook te zijn, dat vind ik echt. De wijk is mijn werkveld.’

Onbevangen
Toen Serge Verheugen hem vroeg om mee te doen met het kunstwerk Buurtberoemd schoof Erik zijn dochter naar voren. ‘Ik ben natuurlijk wel een betrokken buurtbewoner, maar verder doe ik gewoon mijn werk. Bovendien vond ik dat er ook een kind in de portrettenreeks moet staan, kinderen zijn een belangrijk onderdeel van de buurt en ze zijn onze toekomst.’

Kila komt overal, ontdekt onbevangen de wijk en praat met iedereen staat er boven haar portret. Ze vindt het wel leuk dat haar beeltenis er hangt. ‘Kinderen uit mijn klas zeggen dat ze me gezien hebben op het station, dat vind ik wel grappig.’

Kletsen
Weet Kila eigenlijk precies wat haar vader voor werk doet? Ze moet even nadenken. ‘Ik denk dat hij van alles organiseert voor de mensen die hier wonen, feestjes en zo, en praatjes, saaie praatjes.’ Op zich kan ze zijn baan wel waarderen ‘want je mag steeds mee naar de Meevaart voor feestjes en dan ken je ook heel veel mensen uit de buurt omdat je vader ze kent.’ Maar als gezegd, het is ook erg onhandig omdat hij soms zo lang blijft kletsen dat je te laat thuis komt. Dan klimt Kila van de fiets en loopt zelf alvast naar huis.

Zelfstandig
Van de Langkruis licht Kila’s omschrijving van zijn werkzaamheden toe: ‘Het belangrijkste is dat we bewoners bij elkaar brengen en dat we ze een duwtje in de rug geven om met elkaar iets te doen, te organiseren, te leren. Soms gaan we nog een stapje verder: ondersteunen we bewoners die zich vrijwillig inzetten voor een wijkbewoner die dat nodig heeft. We helpen om initiatieven verder te organiseren, geld te vinden, om bij het stadsdeel de juiste persoon te te spreken of te reflecteren als een eerste idee niet van de grond komt. Als een initiatief eenmaal goed draait dan betekent dat weer veel voor de wijk. Het doel is steeds om mensen zelfstandig te krijgen, zodat ze kunnen doen wat ze nodig vinden zoals kledingdistributie. Ik voer gesprekken met mensen die het wat zwaarder hebben en help migrantengroepen die te weinig kennis hebben over wat er allemaal is wanneer je ziek of dementerend wordt.’

Gekke bekken
Wat vindt Kila het leukste aan haar vader? ‘Ik vind héél veel dingen leuk van hem. Bijvoorbeeld dat we elke woensdag een ijsje gaan halen en hij is ook heel grappig. Ik moet vaak om hem lachen als hij me kietelt en ik me helemaal als een egeltje oprol zodat hij nergens bij kan!’ Erik op zijn beurt kan erg genieten van de theaterkunsten van zijn dochter en de gekke bekken die ze trekt. ‘En ze kan lekker kletsen.’ Dat heeft ze dus van geen vreemde. ‘Maar eigenlijk hebben we elke maand een andere Kila,’ voegt hij eraan toe. Een 8-jarige die rap doorgroeit en zich ontwikkelt.

Ratjes
Hobby’s hebben ze allebei genoeg. Kila zit op korfbal en op zangles. En daarnaast is ze dol op lego. Enthousiast laat ze de bouwwerken zien die her en der verspreid staan door de woonkamer. ‘Dit is het hoofdkwartier waar ze schurken proberen te vangen en dit is het huis van een meisje dat heel veel dieren heeft.’ Ze giechelt. ‘Kijk, ze heeft zelfs een dolfijn in huis…’ Kila houdt zelf ook van dieren, vooral van haar drie ratjes: Dick, Duck en Snel. Ze slapen (‘het zijn nachtdieren, hoor’) in een grote kooi die door haar moeder verschoond wordt. ‘Dan neem ik de ratjes in mijn kamer en kunnen ze vrij rondlopen.’ Ze wijst op het indrukwekkende keyboard dat in de hoek staat. ‘Dat is papa’s hobby.’ Erik is toetsenist en treedt regelmatig op met zijn band de Jones in de Irish Pub Molly Malone. Ook vormt hij een duo met zangeres Amber Nijman. Het is goed te combineren met zijn werk. ‘Als je het maar niet te laat maakt en niet teveel bier drinkt,’ lacht hij. ‘En niet teveel kletst,’ vult Kila aan. Verder heeft hij een mooie racefiets, maar fietst hij vooral in de sportschool.

Monsters
Als ze groot is, wil Kila graag juf worden, net als haar moeder. ‘Ik vind het wel leuk dat je al die cadeautjes krijgt, bij Sinterklaas en zo. En het lijkt me ook wel leuk om vouwles te geven, origami. En eerlijk gezegd vind ik dictee ook wel leuk, maar ook weer niet, want dat hebben we vaak aan het begin van de dag en dan moet  je meteen goed nadenken. Maar ik zou het wel willen geven.’

En wat zou ze voor superkracht willen hebben als ze die mocht kiezen? Daar is geen twijfel over. ‘Dat je water drinkt en dat komt dan uit je mond en dan kun je er allerlei wezens van maken, bijvoorbeeld een haai, en dan kun je erop zitten en dan kun je alle monsters aanvallen.’ Ze legt uit: ‘Dat komt uit een film.’ Eriks wens is van een heel andere orde. ‘Ik zou willen, al is het maar voor 100 dagen, dat iedereen op de hele wereld al zijn vooroordelen en aannames eens even opzij zet. Moet je eens kijken wat er dan zou kunnen veranderen.’

Sneeuw
En dromen? Erik maakt zich zorgen over het uitkleden van de stadsdelen en zou willen dat er meer lijn komt in de aanpak van alle goede bedoelingen: collectivisme, woningen toewijzen, armoedebestrijding, noem maar op. Kila verwoordt het simpel: ‘Ik wil dat mensen kouder douchen en minder auto rijden zodat het niet 50 graden is in de winter als ik oma ben, want ik houd heel veel van sneeuw!’ #

Anita Boelsums