Bron: #Dwars door de buurt – editie 247
In de plassen op straat doorbreken regendruppels het spiegelbeeld van de aaneengesloten huizenrij. Een verbleekte Oekraïense vlag aan de gevel hangt er als een drijfnatte vaatdoek bij, de wind krijgt er amper beweging in.
Lizz, mijn jonge hond, houdt haar pas in en schudt haar vacht uit. Regen maakt haar niets uit, als ze maar kan dollen met haar vriendjes in het Oosterpark. We zijn beiden al behoorlijk nat geworden op onze weg naar het park. Op het grote veld, dat er zompig bij ligt, ziet ze twee van haar soortgenoten. Ze rent er in volle vaart op af. Een van de honden heeft een flinke stok in zijn bek, en op een gegeven moment staan ze er met z’n drieën aan te trekken: een klassiek geval van touwtrekken.
Het prachtige samenspel wordt helaas vrij snel verstoord door een politieauto die via de omroepspeaker te kennen geeft dat we niet met onze honden op het grote veld mogen komen. Hij rijdt vervolgens door en ik zie in de verte dat hij bij een groepje junks is gestopt. Door het plaatsen van camera’s hebben de junkies zich verschanst naast het losloopgebied voor honden. Daar zijn de mannen nog uit het zicht van de camera’s.
Ik besluit om met deze agent in gesprek te gaan, en hem uit te leggen waarom wij hondenbezitters onze honden momenteel op het grote veld laten spelen.
‘Goeiemorgen, ik kom even de situatie uitleggen waarom we onze honden niet meer op het losloopgebied kunnen laten rondrennen, want daar vlakbij staan altijd een stuk of tien junkies. We voelen ons daar niet veilig meer.’
‘Het grote veld is verboden voor honden. Ik kan u daarvoor bekeuren.’
‘Maar de junkies poepen Daarnaast dat speelveld in de struiken, en al meerdere honden hebben die stront gegeten en zijn daar heel ziek van geweest, zelfs zijn er kleine hondjes aan doodgegaan.’
‘Heeft u daar bewijs voor?’
‘Ik ken de verhalen en heb het ook gehoord van m’n dierenarts.’
‘U moet ook daar dan gewoon uw hond aangelijnd houden.’
‘Een hond die altijd aan de lijn zit wordt agressief, ze moeten dagelijks hun energie kwijt kunnen.’
‘Dan gaat u maar naar het strand.’
‘Nou zeg, dat is toch geen oplossing. We wonen hier midden in de stad.’
‘U moet gewoon uw hond aanlijnen, of anders geen hond nemen.’
Met deze man valt niet te praten. Wat sta ik hier eigenlijk nog te doen.
‘Dat grote veld is voor picknickers, die willen niet tussen de stront zitten.’
‘Jemig, het is midden winter, het miezert, er is niemand op dat veld, en die poep ruimen we altijd op.’
‘Dacht u nou werkelijk dat u die poep met dit weer helemaal weghaalde? Er blijft altijd wat liggen.’
Ik schud mijn hoofd en loop van hem weg. Hij roept me nog na dat ik de volgende keer een bekeuring van hem krijg. Later hoor ik van een andere hondenbezitter dat het een hondenhater is. Ook zij had deze ridicule argumenten te horen gekregen. #
Méland Langeveld
Geef een reactie