Het begon met een Franse kus

Bron: #Dwars door de buurt – editie 248

Wie vijftig jaar getrouwd is krijgt bezoek van het bestuur van stadsdeel Oost en van Dwars. Odile Faure en Ben Huitema tellen hun zegeningen aan de Omval.

Ze zijn vorig jaar verhuisd naar de Omval. Mooi zicht op de rivier. Ben en Odile zijn er alle twee blij mee op hun eigen manier. Odile woonde vroeger aan de oevers van de Saône in Lyon. Eenmaal in Amsterdam inspireerde het water haar om te leren roeien. Ze is nu lid van roeivereniging De Hoop en Ben kan haar zien langs varen. Hij groeide op in Amsteldorp. Zijn moeder zei tegen haar zoontje: ‘Het zijn maar noodwoningen. Over 25 jaar worden ze afgebroken.’ Die woningen staan er nog steeds, maar aan de andere kant van de spoorlijn zijn de fabriekspanden en polderhuisjes verdwenen. Op dat terrein verrees onder andere het mooie appartementsgebouw waar het echtpaar nu woont.

Moulin Rouge
Ze werkten ieder voor zich als gidsen voor toeristen; zij in Parijs, hij in Amsterdam. Ze kwamen elkaar in Amsterdam voor het eerst tegen. Hij gidste toen de bus met Fransen die zij begeleidde voor een dagtrip naar Amsterdam. De vonk sloeg toen nog niet over. Zij viel hem eigenlijk pas op, toen Odile hem beloonde met een tientje fooi. Ben: ‘Het was wel een hele gulle fooi.’ Enkele maanden later kwam hij met een groep in Parijs en bij toeval was Odile de stadsgids voor zijn groep. Ze begroette hem op de normale Franse manier met een hartelijke kus. Toen was Ben verkocht, nam haar mee naar de Moulin Rouge en slaagde er op den duur in Odile te overtuigen.

Soep met balletjes
Ze kwam naar Amsterdam. En kreeg meteen te maken met een andere cultuur. Odile: ‘Toen ik aankwam, was het lunchtijd. Ik dacht dat wij op zijn Frans naar een restaurant zouden gaan voor een dagschotel. Het werd een broodje kroket.’ Voorzichtig poneert Ben na al die jaren: ‘Het was wel een kroket van Van Dobbe.’ En de uitgebreide lunch op zondag werd soep met balletjes … Dat viel tegen!
Toch is ze gebleven. ‘Mijn moeder zei altijd “tel je zegeningen”. Dus neem het leven niet zo zwaar. Met wat humor red je het wel.’

Studeren en kinderen
Odile ging aan de Universiteit van Amsterdam studeren. Zij heeft een juridisch vertaalbureau Nederlands – Frans. Ook Ben ging studeren. ‘Met dank aan Den Uyl. Ik had mulo en dan kon je niet naar de universiteit. Maar als je 32 was mocht dat wel na een toelatingsexamen. Hij verlaagde die leeftijd naar 25 en zo kon ik Rechten en Bestuurskunde gaan studeren.’ Hij werd jurist.
Er kwamen twee zonen. Zij gingen naar een Nederlandse school, maar werden tweetalig opgevoed. Zij spreken vloeiend Frans. De schoondochters en de zes kleinkinderen houden ook van de Franse taal en cultuur.

Galerie
Opvallend in hun ruime woonkamer zijn de vele schilderijen. Ze hebben veel belangstelling voor kunst. Eén van die schilderijen kochten ze op een veiling waar ze – zonder het in de gaten te hebben – beiden biedingen deden op hetzelfde kunstwerk totdat de veilingmeester vroeg of ze misschien bij elkaar hoorden… Ben heeft in Oost een kantoorruimte die gedeeltelijk leeg staat en hij overweegt die ruimte te gaan gebruiken als een soort ‘Pop-Up’ galerie waar kunstenaars uit Oost en van elders hun werk kunnen exposeren.

Ze zijn blij in Amsterdam-Oost, maar ook met het internationale karakter van de stad. Odile: ‘Natuurlijk zie ik veel Fransen. Maar ik roei met een Amerikaanse vriendin, tennis met een Duitse vriendin en ga skiën met een Tsjechische vriendin. Hoe mooi wil je het hebben?’ #

Anneke Hesp