Bron: Gemeente Amsterdam
Overal in Amsterdam zie je buurtboekenkasten staan. Wie er af en toe een kijkje neemt, ziet dat de inhoud van veel boekenkasten continu wijzigt. En je vindt er van alles. Nederlandse boeken, boeken in het Engels, Duits of andere talen. Literatuur, kookboeken, kinderboeken, reisgidsen, poëziebundels en meer. Wie zorgt er voor de boekenkasten en wie zijn de gebruikers? We maakten een rondje door de stad.
Siemon Vroom woont in Oost en is de initiatiefnemer van de boekenkast in de Transvaalstraat. “Het verhaal van de boekenkast begint ongeveer 14 jaar geleden. Ik werkte als zelfstandige en woonde in een groot huis vol boeken. Tot ik in 2007 getroffen werd door een CVA (beroerte) en halfzijdig verlamd raakte. Omdat ik niet meer kon werken, kon ik mijn huis niet meer betalen. Ik moest kleiner gaan wonen en verhuisde hier naartoe, met al mijn boeken.
Omdat ik niet de bijstand in wilde begon ik een website voor eenhandigen zoals ik (weerhandig.nl). Ik verzamelde en verkocht ook medische hulpmiddelen. Al gauw ontstond bij mij thuis een ruimtetekort. Aangezien ik die boeken vanwege die beroerte toch niet meer kon lezen, besloot ik mijn boeken weg te doen. Met een subsidie van de gemeente heb ik toen deze boekenkast gekocht. Maar nu is hij echt van de buurt en we onderhouden hem samen. En ik heb een fijne bibliotheek voor de deur. Want inmiddels gaat het lezen weer prima!”
De tweede boekenkast die we bezochten staat naast het Sarphatipark. Hier spreken we Ruud uit den Boogaard, die even verderop woont. “Deze boekenkast stond er al toen ik hier kwam wonen, ongeveer vier jaar geleden. Hij is echt van de buurt en voor de stad. Er komen elke dag wel mensen die even kijken. Oud, jong, van middelbare leeftijd, alles komt langs. Boeken gaan er in, en boeken gaan eruit. Ik denk dat het aanbod elke dag wel wisselt. Soms staat er zelfs een hele doos boeken onder het kastje. Van mensen die gaan verhuizen en er vanaf willen. Dan is het fijn dat ze iemand anders nog blij kunnen maken met de boeken die ze niet meer willen houden, toch? En de buurtbewoners zorgen dat het netjes en schoon blijft. We hebben er eigenlijk nooit narigheid mee. En de sociale functie is ook belangrijk. Ik zie regelmatig mensen bij de boekenkast staan kletsen. Het is een goede toevoeging aan de buurt.”
Op de Jacob van Lennepkade in West stuiten we op een mooie, met groen omlijste boekenkast waar mijnheer Roy Carton staat te neuzen. “Ik kijk eigenlijk altijd even of er nog wat bijstaat wat mij interesseert. Wat ik zoek? Vooral poëzie en boeken die ik bijzonder vind. Laatst vond ik een boek van Van der Graft, een van de Vijftigers. Nergens meer te krijgen. Mensen weten soms niet wat ze weggooien.
Ik neem echt van alles mee naar huis, tot wanhoop van mijn vrouw. Ze wil niet eens meer met mij gaan wandelen op de avond voordat het grofvuil wordt opgehaald. Want ik zie altijd wel wat leuks. Niet alleen boeken maar ook andere dingen. Ooit heb ik zelfs een bundeltje opgerolde bankbiljetten gevonden. Ruim tweeduizend gulden, zomaar op straat! Dat was in Athene, waar ik met mijn eerste echte vriendinnetje op vakantie was. We waren student en hadden geen cent te makken. Ik kan je vertellen dat het een geweldige vakantie is geworden, we hebben echt de bloemetjes buiten gezet.
Dat ons huis niet dichtgroeit is dankzij mijn vrouw. Ik ben een verzamelaar, maar mijn vrouw is juist erg opruimerig. Zo houden we elkaar in balans. Volgend jaar zijn we 30 jaar getrouwd, mooi toch?”
Ook bij het kleine boekenkastje op de Hildebrandstraat vinden we een verzamelaar in hart en nieren. Voor Weio van den Berg geen poëzie, maar boeken met Indonesische verhalen. Weio heeft een bijzondere band met Indonesië. Dat komt door zijn ex-zwager, vertelt hij. “Zijn ouders kwamen uit Java en vertelden dat hij daar nog een zus had. Omdat hij haar nog nooit had ontmoet, wilde hij naar Indonesië om haar te gaan zoeken. Hij had alleen een papiertje met een heel oud adres en vroeg of ik mee ging. Dat leek mij wel een avontuur. Door omstandigheden kon mijn zwager de reis uiteindelijk niet maken. Maar ik ben toch gegaan.
Ik mis de boekenkast van Maarten de Boer aan de Weesperzijde, ook niet mis
Wat is dit toch leuk. Zo zorgen we voor elkaar. Sinds Corona heb ik een voedselkast bij mijn deur. Elke dag zetten buren er levensmiddelen in. Ook wordt er elke dag weer uit genomen. Een vrouw vertelde mij dat ze het ontbijt van haar kinderen uit het kastje haalde en dat ze er zo blij mee was. Dus geen boeken naar wel levensmiddelen.