JORO, de sportzaak van Jo en Miep Roestenburg

1960 – 1983
Auteur: Jo Haen
Verteller: Toine Roestenburg (1949) Geboren in de Camperstraat. Hij heeft daar tot zijn huwelijk in 1972 gewoond. Hij verhuisde naar Buitenveldert en Zuid-Oost, maar woont sinds 2014 in Purmerend. Hij is de zoon van Jo en Miep Roestenburg (JORO)

Jo Roestenburg (1905) werkte in een schoenmakerij, maar droomde ervan een eigen zaak te beginnen samen met zijn vrouw Miep (1917). Zij ging het vak- en Middenstandsdiploma halen en in 1961 werd hun droom werkelijkheid. Er werd een schoenmakerij annex sportzaak in de Ruyschstraat 104 geopend die de naam JORO kreeg en een begrip in heel Oost zou worden.

Het was een leuke buurtzaak, iedereen kende elkaar en Jo en Miep werden vaak aangesproken met de heer en mevrouw Joro. Achterin was de schoenmakerij, schaatsenslijperij en voorin de sportzaak.

Clublogo’s
Ze verkochten voetbalschoenen o.a. de merken Puma, Adidad, Quick, voetbaltenues en ballen. De logo’s van de club werden door de clubs verstrekt. Die moest je dan zelf op je tenue naaien.

Reparatie van de ballen
In de winkel repareerde vader Jo het binnenwerk van de ballen, die door de clubs in een net werden aangeleverd. Door zijn werk als schoenmaker was hij hier heel handig in. Ilja, zijn zoon, die later in de zaak kwam, hielp hem hierbij. In de buurt woonde een tante van Dennis Bergkamp, die toen nog bij Wilskracht speelde. Hij kwam wel eens in de winkel om iets te kopen.

Friese doorlopers en de z.g. klompies
Er werden ook Vikingschaatsen verkocht: Friese doorlopers en de z.g. klompies, waarvoor Jo speciale hiel- en voorstukken van leer maakte en de klanten leerde hoe het schaatslint te binden. Het was handig dat de fa. Havekotte die de Vikingschaatsen fabriceerde toen nog in de 2e Oosterparkstraat zat. Naast de verkoop van schaatsen kon men ze ook bij Joro laten slijpen.

10% Korting
Er was een goed contact met de sportwinkel van C.v.d. Bogaard in de Pretoriusstraat, waarmee af en toe werd samengewerkt. Net als bij die zaak kreeg men ook bij JORO 10 % korting.

Verzorger bij de handbaldames van D.J.K.
Door zijn contacten met de clubs (o.a. Amstel, Animo en D.J.K., Zeeburg) werd Jo verzorger bij de handbaldames van D.J.K. Hij zorgde dat het de dames aan niets ontbrak. Zelf was hij een fanatieke amateurwielrenner, die als rijwieltoerist bij Olympia menige fietsroute heeft gereden, zoals Brussel-Parijs-Brussel, Amsterdam-Maastricht-Amsterdam enz. Hij is zelfs nog eens 2e geworden bij de baankampioenschappen van 1928 maar mocht jammer genoeg niet meedoen aan de Olympische Spelen in Amsterdam. Hij was goed op de hoogte van de verzorging van een sporter, wat hem bij de dames van D.J.K. goed van pas kwam.

Welpenleidster
Moeder Jo stond overdag in de winkel en deed tevens het huishouden en de administratie. Daarnaast was ze welpenleidster (nu pupillenleidster) bij voetbalclub Amstel. Een van de eerste vrouwen, die zoiets deed, heel bijzonder. De voetbalwereld was in die tijd nog een strikte mannenaangelegenheid.

Piekdagen
Piekdagen waren het als er ijs op de sloten lag en er op de vijver in het Oosterpark geschaatst kon worden en ook op de opgespoten atletiekbaan op de plek waar nu de Jaap Edenbaan is. De zonen Ilja en Toine hielpen dan mee, want de schaatsen waren in zo’n ijsperiode niet aan te slepen. Ook het begin van het voetbalseizoen bracht grote drukte teweeg. Maar ook de handbalafdelingen, die veel voetbalclubs in die tijd hadden, leverden klandizie op.(Amstel, JOS, D.J.K., Zeeburg…)

Wielerwedstrijden in het Olympisch Stadion
Toch vond Jo Roestenburg nog tijd om donderdags met zijn zonen naar wielerwedstrijden in het Olympisch Stadion te gaan of zondags naar het voetballen van D.W.S. of Blauw Wit, welke clubs ook in het Olympisch Stadion speelden. Of naar AJAX in de Meer al gingen de 2 broers daar ook wel alleen heen waar ze een jongenskaart à 0,50 kochten en een dubbeltje meekregen om ‘koetjesrepen’ te kopen.

Faillissement
Zoon Ilja heeft de zaak in de jaren 80 overgenomen maar door het afsluiten van de Amstelbrug, het veranderen van de hoofdingang van het O.L.V.Gasthuis en het lang open liggen van de Ruyschstraat voor bestratingswerkzaamheden ging de zaak al na een jaar failliet. Een triest einde voor een geweldige zaak waar veel mensen mooie herinneringen aan hebben.