Bron: #Dwars door de buurt – editie 211
Ik woon in de Dapperbuurt sinds 1991. Dat is een behoorlijk lange tijd. Vóór 2008 ging ik graag naar het dichtbij gelegen Oosterpark, ik hoefde daarvoor alleen de straat uit te lopen, een drukke verkeersstraat over te steken en dan was ik er. Het Oosterpark was een lommerrijke oase met veel bomen en veel lage begroeiing. Het was er koel in de zomer en het rook er naar bos. Je zag er veel diersoorten en vogels. Zeer gesteld was ik op de rozentuin. Maar sinds 2008 kom ik er niet meer zo graag.
Het begon allemaal met de komst van festivals. De hele zomer door werd het Oosterpark als een evenemententerrein ingericht. Je zag het park verzakken, verslonzen en vervuilen en met name de grote weide werd na ieder festival volledig vies en kapot achtergelaten.
Zou het Stadsdeel daarmee het ‘succes’ van het Westergasfabrieksterrein willen nastreven? Meer en meer zag ik het eens groene, rustieke Oosterpark in een feestlocatie veranderen. De festivals trokken met name toeristen en feestende jeugd uit de rest van Nederland. Het gemeentebestuur had in die tijd te kennen gegeven om festivalstad van Nederland te worden.In navolging hiervan gaf de gemeente voor bijna ieder park vergunningen af voor steeds meer festivals. Dat ging hand in hand met de ongebreidelde komst en groei van hotels.
Het gemeentebeleid gaf het toerisme en het evenementenbeleid voorrang boven leefbaarheid en de overlast die bewoners en parken hadden. Hier diende alles voor te wijken. In 2012 hoorde ik over het project Verdubbeling Oosterpark. Het kreeg de suggestieve naam verdubbeling Oosterpark, omdat er méér park zou komen. In 2014 startte het project.
Al spoedig werd er in het park een aanvang gemaakt met het kappen van bomen en het weghalen van struiken. Hele lanen mooie bomen werden gekapt. Ook onze mooie Rozentuin verdween. Het ene hotel na het andere werd uit de grond gestampt, gebruik makend van oude gebouwen die er stonden. Er waren protesten van buurtbewoners die zich verontrust verenigden. Als je als buurtbewoner ging wandelen in het park dan zag je het bij ieder bezoek achteruit gaan. Je zag bomen en zelfs nieuwe beplanting sterven, de mooie plekken verdwijnen. Werd er wel rekening gehouden met het park, de dieren en met ons, omwonenden?
De festivals gaven jaarlijks veel geluidsoverlast. Sinds die tijd zijn er veel rampen gebeurd in het Oosterpark. Voorbeelden zijn de drainage die totaal niet werkt. Na een paar regenbuien staan er overal in het park grote waterplassen. De af en aan rijdende vrachtwagens die de festivals bouwen en bevoorraden hebben eerder grote schade aangericht. Door de massaal gekapte bomen is het park kaal, winderig en is de heerlijke boslucht verdwenen.
Ik las dat de architect ‘zichtlijnen’ wilde maken in het park. Maar het resultaat is meer een plantsoen dan een park; je kijkt van de ene kant naar de andere kant, de omliggende huizen en het verkeer zijn allen in zicht gekomen. De doelstellingen van het project verdubbeling Oosterpark, meer park, minder hekken en betere drainage, zijn bij lange na niet gehaald.
Het allerergste vind ik het gifschandaal. Dat er ook gif is gevonden op een peuterspeelplaats is ongelofelijk. Er is daar lood en asbest gevonden. Ze hebben de wegen opengehaald en het puin werd in het Oosterpark gestort. Dit bleek de goedkoopste oplossing! Zouden er daarom zoveel bomen zijn gestorven? Ik ga niet meer graag naar het Oosterpark. #
Brigitte Knor
Geef een reactie